Skip to main content
Transactionele-Analyse

Jarig in coronatijd

Zondag ben ik jarig. Jarig in coronatijd. Naarmate het coronavirus langer rondgaat, vieren steeds meer mensen hun verjaardag binnen de restricties die het virus met zich meebrengt. En ik vind dit best lastig, het jarig zijn in coronatijd.

Ik word namelijk 50. En terwijl ik de afgelopen 25 jaar de meeste verjaardagen in stilte liet passeren, wilde ik het dit jaar anders. 50 vind ik wel een bijzondere leeftijd, een halve eeuw oud worden is niet niks. Dus besloten mijn partner en ik in januari: we gaan een groot feest geven. Hij zou 60 worden, dus we bereikten beiden een mooie leeftijd dit jaar. Een feest dus. Op een leuke locatie en in juni, want dan kan het lekker buiten op een gezellig terras. Buffet erbij, heel goed plan.

En toen kwam corona. De horeca ging dicht. In juni was bijeenkomen in een grote groep niet mogelijk. Dus het feest verzet naar eind september. Dan zou het virus hopelijk weg zijn. Het werd juli en augustus en het zag er goed uit. Even. Tot duidelijk werd dat een groot feest er eind sept er ook niet in zat. Want alle gasten moesten zitten en blijven zitten waar ze zaten. En alleen op afstand naar hen mogen zwaaien, dat voelt niet als feest. Feest afgezegd. Nieuw plan, een paar daagjes weg. Ook dat plan viel in duigen. Men zat in de diverse nabije buitenlanden niet echt op Nederlanders te wachten. Oké, opnieuw een nieuw plan, een groepje vrienden uitnodigen en uitgebreid uit eten gaan. Ja, leuk. Helaas, horeca dicht. Huidig plan, gewoon thuis zijn met zijn tweeën.

Beschouwing vanuit de Transactionele Analyse 

edugroei blog 2020 02 egotoestandenDe afgelopen dagen heb ik mijn gevoelens over de situatie eens onder de loep genomen. Vanuit de Transactionele Analyse. Daarin heb ik op 12 okt jl. een opleiding afgerond. Een mooi moment voor reflectie.

De volwassene (V) in mij beschouwt het jarig zijn kalm en rustig. Zegt: ‘het is even niet anders. Dat feest komt nog wel. Een feest geven als je 51 wordt of 52 is ook leuk’. Mijn aangepaste kind (AK) is boos. Wil morren over zoveel in de grond geboorde plannetjes. En dan gaat het zondag ook nog de hele dag regenen. Grrr. De structurerende ouder (SO) in me zegt dat ik niet zo moet zeuren. Er gaan nu mensen dood aan een gevaarlijk virus en het is volstrekt ongepast om moeilijk te doen over het niet doorgaan van een verjaardagsfeestje. De voedende ouder (VO) in me is begripvol. Zegt dat mijn gevoel van klein verdriet er heus mag zijn, sust en koestert me.

Al deze ‘egotoestanden’, zoals ze in de Transactionele Analyse heten, ken ik wel. Deze innerlijke dialoog is niet nieuw. Maar wat minder gebruikelijk is voor mij, is dat mijn vrije kind (VK) zich roert. En dat is verwachtingsvol over felicitaties die ik ga krijgen, is blij met het simpelweg jarig zijn, is gelukkig dat een goede vriendin langskomt om even te kletsen en een taartje te eten, kijkt uit naar lekker eten, gewoon met mijn partner thuis. En is benieuwd of er een leuk cadeautje komt. En met deze voor mij onverwachte ruimte die mijn vrije kind nu neemt, daarmee feliciteer ik mijzelf van harte.

transactionele-analyse